Het gevoel van vervelling: Omarm transformatie & creativiteit

Hé jij! Leuk dat je er bent. Ik heb weer iets voor je om over te kauwen, iets wat me al een tijdje bezighoudt en waar ik graag mijn gedachten met je over deel. Het leven, weet je wel, met al zijn hobbels en bergen, en hoe we daarin toch die parels van rust en creativiteit kunnen vinden.

 

Dit keer duiken we in: Het gevoel van vervelling: omarm de transformatie!

 

Ik weet zeker dat dit onderwerp je raakt, want we worstelen allemaal wel eens met die momenten dat je voelt dat je ‘uit je jasje groeit’. Dat oude patronen niet meer passen, dat je verlangt naar iets nieuws, maar nog niet precies weet wat. Een soort onrustig gevoel, alsof je huid te strak zit. Ik ga je meenemen op een reis langs mijn eigen ervaringen, wat ik heb geleerd en hoe ik (samen met Alex, want twee weten meer dan één!) hiermee omga. Verwacht geen perfecte plaatjes, eerder een eerlijke blik op het dagelijkse leven, met een knipoog naar die onmisbare creatieve vonk. En natuurlijk, hoe je met een klein beetje aandacht en de juiste mindset, al heel veel kunt bereiken.

Want, laten we eerlijk zijn: de dagen vliegen voorbij. Werk, gezin, sociale verplichtingen… voor je het weet, is er weer een week om en heb je het gevoel dat je vooral aan het rennen was. Hoe vind je daarin dan nog de tijd om adem te halen, om bewust te leven en je creatieve kant te voeden? Geen zorgen, ik heb geen toverformule, maar wel wat handvatten en inzichten die jou kunnen helpen om die haast wat te verminderen en meer te genieten.

We gaan het hebben over groei en transformatie door middel van ongemak, en hoe dat je kan helpen om meer rust en voldoening in je leven te vinden. Misschien denk je nu, ‘jeetje, nog meer op mijn to-do lijstje?’. Nee hoor, juist niet! Het gaat erom dat je kleine, behapbare stappen zet die bij jou passen. Ik geloof er heilig in dat creativiteit niet iets is voor de enkeling, maar een oerkracht die in ieder van ons schuilt. En dat hoeft echt niet altijd met een kwast of beitel te zijn. Soms is het gewoon even anders kijken, even stilstaan.

Denk eens aan dat moment dat je met je neus in een net geopend bloemblaadje ruikt in de tuin, of dat je op de bank zit met een kop thee en gewoon even door het raam staart naar de voorbijtrekkende wolken. Dat kan al een moment van pure creativiteit zijn, zonder dat je het doorhebt. Het gaat om die kleine momenten van aandacht, die we vaak over het hoofd zien. Alex en ik merken het ook elke dag in het atelier. Soms kom je binnen met je hoofd vol, en dan, door gewoon met je handen bezig te zijn met die mooie steen, valt alles van je af. Dat is de magie, de rust die ontstaat als je je focus verlegt.

 

De ongemakkelijke waarheid, je bent aan het veranderen

Ken je dat gevoel dat alles ‘gewoon’ goed is, maar je toch een soort onrust voelt? Alsof er iets knaagt, iets dat je vertelt dat het tijd is voor iets nieuws, maar je vinger er niet op kunt leggen wat precies? Zoals een slang die zijn oude huid afwerpt, voel je dat je aan het ‘vervellen’ bent. Je oude jasje past niet meer, het knelt, het zit niet lekker.

Die onrust kan zich op verschillende manieren manifesteren. Misschien voel je je minder gemotiveerd in je werk, of heb je behoefte aan andere contacten. Misschien voelt je dagelijkse routine plotseling saai en repetitief. Het is een fase waarin je intuïtie je vertelt dat er iets moet veranderen, dat je op de drempel staat van een nieuwe fase. En eerlijk is eerlijk, dat kan behoorlijk ongemakkelijk zijn.

Met mijn ADHD-brein, dat altijd op zoek is naar nieuwe prikkels en verbanden, herken ik dit gevoel van ‘vervelling’ heel goed. Soms voelt het alsof mijn hoofd te vol is met oude ideeën die plaats moeten maken voor nieuwe. Die “chaos-schriftjes” van mij liggen dan vol met willekeurige gedachten, totdat er langzaam een patroon ontstaat, een nieuwe richting zich aandient. Het is alsof je onbewust al bezig bent met het vormgeven van je nieuwe ‘huid’.

Jarenlang heb ik geprobeerd die onrust weg te stoppen, door nog harder te werken of me af te leiden. Maar ik heb geleerd dat juist in die onrust, in dat gevoel van ‘vervelling’, een enorme kracht schuilt. Het is een signaal dat je groeit, dat je aan het ontwikkelen bent, en dat is iets om te omarmen, niet om tegen te vechten.

 

               

 

De positieve kant van ‘vervelling’ is groei en transformatie

Waarom is dit gevoel van onrust, van vervelling, dan zo belangrijk? Omdat het de voorbode is van groei en transformatie. Zie het als de rups die een vlinder wordt, of het zaadje dat uitgroeit tot een plant. Voor de transformatie plaatsvindt, is er een periode van innerlijke onrust, van loslaten van het oude.

1. Het dwingt je tot zelfreflectie

Dat onrustige gevoel zet je aan het denken. Wat past niet meer? Wat mis ik? En wat wil ik nu écht? Het dwingt je om dieper naar jezelf te kijken, naar je waarden, je dromen. Deze periode van zelfreflectie is cruciaal om te bepalen welke richting je op wilt. Het is een moment om te evalueren: waar sta ik nu, en waar wil ik naartoe? En eerlijk is eerlijk, in de dagelijkse hectiek nemen we daar veel te weinig tijd voor.

2. Het creëert ruimte voor vernieuwing

Als je je oude huid afwerpt, ontstaat er ruimte voor iets nieuws. Oude gewoontes, overtuigingen of zelfs vriendschappen die niet meer bij je passen, kun je loslaten. Dit kan pijnlijk zijn, maar het is essentieel voor je persoonlijke groei. Deze leegte die ontstaat, is geen vacuüm, maar een canvas waarop je iets nieuws kunt creëren. Je hebt letterlijk de ruimte om nieuwe ideeën, nieuwe projecten en nieuwe energie toe te laten.

3. Het stimuleert je creativiteit

Dit is waar het echt interessant wordt! Het gevoel van vervelling is de ultieme voedingsbodem voor creativiteit. Als je onrust voelt, zoek je vaak naar nieuwe manieren om je uit te drukken, om die energie kwijt te raken. Dit kan leiden tot het oppakken van een nieuwe hobby, het starten van een project, of het hernieuwen van een oude passie. De onrust dwingt je om buiten de gebaande paden te denken, om te experimenteren. Creativiteit is immers het oplossen van problemen op een unieke manier, en dat ‘probleem’ van de vervelling is een perfecte trigger!

 

Het atelier als smeltkroes van transformatie

In ons atelier in Leiden zien we dagelijks de transformatie van mensen die met steen werken. En dat is zo’n perfecte metafoor voor het gevoel van vervelling. Iemand komt binnen met een ruw stuk steen, vaak zonder duidelijk plan, en soms zelfs met een gevoel van ‘dit gaat me nooit lukken’. Dat is de ‘oude huid’ – het bekende, de angst.

Maar dan begin je te hakken, te vijlen, te schuren. Je werkt de ruwe buitenkant weg, je verwijdert het overtollige. En soms, net als die ader in mijn marmer stuk waar ik eerder over vertelde, kom je onverwachte weerstand tegen. Dat zijn die momenten van frustratie en onmacht, die horen bij het proces van ‘vervelling’. De steen dwingt je om je aan te passen, om je oorspronkelijke idee los te laten en te omarmen wat de steen je vertelt.

Het is in dat proces van loslaten en aanpassen dat de magie gebeurt. Langzaam komt de vorm tevoorschijn, iets nieuws, iets unieks dat al die tijd verborgen zat in het ruwe blok. Het beeld is niet ‘perfect’ zoals je het misschien in je hoofd had, maar het is ‘echt’. Het draagt de sporen van de bewerking, van de strijd, van de transformatie. En dat is precies de schoonheid ervan. Het is het bewijs van groei, van het afwerpen van de oude vorm om plaats te maken voor een nieuwe. En het gevoel van voldoening als dat nieuwe beeld dan voor je staat, dat is onbetaalbaar. Dat is wat je voelt na een succesvolle ‘vervelling’ in je leven.

 

Hoe omarm je het gevoel van vervelling? Praktische tips

Oké, het herkennen en de positieve kanten zien is één ding. Maar hoe ga je er concreet mee om als je je in zo’n ongemakkelijke fase bevindt? Geen zorgen, hier zijn wat praktische tips:

1. Benoem het gevoel en laat het toe

De eerste stap is erkennen wat je voelt. “Ah, dit is dus dat gevoel van vervelling. Ik voel me onrustig, zoekende.” Door het te benoemen, haal je de angel eruit. Het is geen gekmakend iets meer, maar een natuurlijk proces. Laat het gevoel toe, zonder oordeel. Ga er niet direct tegen vechten, maar observeer het. Geef jezelf de ruimte om je even niet ‘lekker in je vel’ te voelen. Het is een tijdelijke fase.

2. Creëer ruimte voor reflectie: Je ‘Chaos-schriftjes’ zijn je beste vriend

Juist in deze periode is het essentieel om tijd te maken voor jezelf. Pak die “chaos-schriftjes” erbij! Schrijf alles op wat in je hoofd zit: je frustraties, je verlangens, je wilde ideeën, je angsten. Ga je niet aan het filteren, gooi alles eruit.

Door te schrijven creëer je helderheid en krijg je inzicht in wat er speelt. Wat zijn de thema’s die terugkomen? Welke oude patronen voel je knellen? Welke nieuwe verlangens borrelen op? Dit is je persoonlijke graafwerk om te ontdekken waar die ‘nieuwe huid’ naartoe wil. En wees eerlijk tegen jezelf, ook over de moeilijke dingen.

3. Experimenteer en speel: Geef je creativiteit de vrije loop

Nu je weet dat dit een fase van vernieuwing is, is het tijd om te experimenteren. Dit is niet het moment om perfecte resultaten te verwachten. Dit is de fase van spelen en ontdekken.

• Pak een Samstone DIY-pakketje. Misschien wil je al heel lang eens beeldhouwen, maar durfde je niet. Dit is het moment! Het hoeft geen meesterwerk te worden. Het gaat om het proces, om het voelen van de steen, om de verrassing van wat er ontstaat. Juist het fysieke bezig zijn met je handen helpt om je hoofd leeg te maken en nieuwe ideeën te genereren.
• Probeer iets nieuws. Altijd al willen schilderen, dansen, beeldhouwen, schrijven, koken? Ga ervoor. Zonder druk, zonder verwachtingen. Gewoon uit nieuwsgierigheid en fun. Het doel is niet om een expert te worden, maar om te ontdekken wat je energie geeft, wat je prikkelt, wat een glimp geeft van je nieuwe ‘ik’.
• Verbreek je routine. Doe eens iets anders dan normaal. Ga een andere route naar werk, eet een keer iets heel anders, spreek af met mensen die je minder goed kent. Dit doorbreekt oude patronen en opent je blik voor nieuwe mogelijkheden.

4. Zoek verbinding: Deel je proces

Het gevoel van vervelling kan soms eenzaam voelen. Je voelt je anders, je oude vrienden begrijpen je misschien niet helemaal, je bent even ‘niet jezelf’. Maar juist nu is het belangrijk om verbinding te zoeken. Praat met een vertrouwde vriendin, of zoek gelijkgestemden in een nieuwe omgeving.

In ons atelier zien we dit vaak. Mensen komen soms binnen met een ongemakkelijk gevoel, zoekende naar iets. En door samen met anderen te creëren, door verhalen te delen over het proces (de successen én de frustraties), voelen ze zich minder alleen en meer begrepen. Alex en ik creëren bewust een veilige en open sfeer waarin iedereen zichzelf kan zijn, met alle ‘vervelling perikelen’ van dien.

 

Samen geworsteld door de ‘vervelling fasen’

Alex en ik hebben ook onze momenten dat we voelen dat we aan het ‘vervellen’ zijn, zowel persoonlijk als met het atelier. Soms voelen we de behoefte om iets nieuws te proberen, een andere aanpak, een nieuw materiaal. Dat is vaak een ongemakkelijke periode van zoeken, experimenteren en soms ook falen. Maar we hebben geleerd dat die periodes van onrust juist de meest vruchtbare zijn voor innovatie en groei. Het dwingt ons om kritisch te kijken naar wat we doen, wat werkt en wat niet meer past.

Die mentaliteit proberen we ook mee te geven in de lessen in het atelier. Het gaat niet om de perfecte creatie in één dag, maar om het plezier van het proces, om het ontdekken van je eigen talenten, en om de rust die je vindt als je geconcentreerd bezig bent. En dat betekent ook: leren omgaan met de valkuilen die onvermijdelijk op je pad komen. Want juist daar, in die momenten van strijd, ligt de grootste groei. En het gevoel van vervelling? Zie het als een cadeautje, een signaal dat er iets moois en nieuws op je wacht.

 

Ik hoop dat deze blog je heeft geïnspireerd om het gevoel van vervelling te omarmen als een krachtig teken van groei en transformatie. Soms is het gewoon even dat zetje, die herinnering dat je niet alleen bent in je zoektocht naar een bewuster, creatiever en rustiger leven.